Mevrouw de voorzitter, wethouder Snijders, wethouder van Olden, leden van de gemeenteraad van ’s-Hertogenbosch en u allen dames en heren.

DSC00026Het is de tweede keer in korte tijd dat mij als oud voorzitter van de heemkundekring Rosmalen is gevraagd, om bij gelegenheid van een activiteit van de vereniging namens deze,  populair gezegd,  het woord te voeren.
De eerste keer was op 25 oktober jl. bij de opening van de door o.a. Tiny Kappen en Jo Versteijnen verzorgde tentoonstelling, die de heemkundekring samen met Thuis in Rosmalen organiseerde in de Kentering.
Dat is kennelijk zo goed bevallen dat men heeft gemeend om vandaag bij de herdenking van het 25 jarig bestaan, het oude paard nog een keer van stal te halen.
Toen de voorzitter Wilma van Creij van Kasteren een paar weken geleden mij dan ook vroeg, of ik bij de receptie ter gelegenheid van dit jubileum, een korte toespraak zou willen houden, was ik blij verrast.
Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik het een eer vind om dit als eerste voorzitter van de kring te mogen doen.
Ik heb dit bijzonder gewaardeerd en hoop nu maar dat ik niet teleur stel.
Over  eer gesproken wil ik in dit verband refereren aan een interview met jou Wilma in de Rosbode van donderdag 2 januari jl,waarin je zegt dat ik als eerste voorzitter  de oprichter van de heemkundekring ben en een stevige basis heb gelegd voor het werk van de heemkunde.
Ik vind dit erg complimenteus, maar je bewijst mij in dit interview toch teveel eer. Ik kom daar dadelijk op terug.
Dames en heren, de oprichting van onze heemkundekring, vandaag exact 25 jaar geleden , op 12 januari 1989, heeft een lange voorgeschiedenis gehad en is niet van een leien dakje gegaan.
Zowel in 1981 als in 1985 werden al pogingen gedaan om in Rosmalen tot een heemkundekring te komen.
Tevergeefs. Pas in 1988 toen de gemeente Rosmalen, die het nut van een historische vereniging in de gemeente inzag, de heemkundekring Nuwelant in Nuland benaderde, kwam er schot in.
De gemeente stelde 2500 gulden beschikbaar voor een onderzoek en vroeg Nuwelant te bezien, of er al  dan  niet in samenwerking met Nuwelant, ook in Rosmalen een heemkundekring zou kunnen komen.
Een en ander heeft er toe geleid dat na de nodige voorbereidingen, waar vooral Henk de Werd , Alias Driek van Grette,  een groot aandeel in heeft gehad, op 12 januari 1989 in de blauwe zaal van de Kentering een bijeenkomst werd georganiseerd. Door de 33 aanwezigen werd toen unaniem besloten in Rosmalen een eigen heemkundekring op te richten, los van Nuwelant.
Op 30 mei 1989 werd door de algemene ledenvergadering officieel de naam “Heemkundekring Rosmalen” vastgesteld.
Een bestuur met een secretaris, een penningmeester en nog 2 leden was die avond gauw gevormd.
Frans Jansen, zaliger gedachtenis,  werd secretaris. Penningmeester Jolanda Heymans van Poppel. Zij is het overigens maar heel kort geweest. Sjaan Hoedemakers volgde haar op.

De overige bestuursleden waren Henk de Werd en Michiel van Heumen. 
Omdat we geen eigen onderkomen hadden werden de bestuursvergaderingen om en om bij de bestuursleden thuis gehouden.
Voor de functie van voorzitter stond men niet te trappelen. Na lang aandringen en inpraten op mij, heb ik toen gezegd ‘dat ik voor 1 jaar het voorzitterschap wel op me wilde nemen’.
Overigens is het zo dat ik pas een week geleden voor het eerst hoorde,  toen ik een van de toenmalige kwartiermakers,  Henk de Werd,  sprak,   hij mij vertelde dat men destijds bewust voor de functie van voorzitter  mij op het oog had. Men vond het namelijk belangrijk dat de heemkundekring een goede en gemakkelijke ingang bij de gemeente moest hebben.  Aangezien ik in Rosmalen gemeentesecretaris ben geweest dacht men in mij de juiste persoon te hebben gevonden,  want die kent het klappen van de zweep. Of het effect heeft gehad weet ik niet.
Overigens heb ik in plaats van de mij voorgenomen 1 jaar, 10 jaar met heel veel plezier  samen met de overige bestuursleden aan de jonge vereniging leiding mogen geven.
Maar niet alleen het bestuur, ook praktisch alle leden van toen hebben middels een 10 tal  werkgroepen meegewerkt om de doelstelling van de vereniging inhoud en gestalte te geven en de basis te leggen voor een gedegen historische kring, die er nu na 25 jaar staat als een goed gebouwd huis.
Dus Wilma de door jou alleen aan mij toegekende eer, vermeld in het zojuist genoemde interview, komt aan alle zojuist genoemden toe.
Maar  eer komt ook toe aan al degenen  die nadien tot op de dag van vandaag aan de doelstellingen van de heemkundekring hebben gewerkt.
Dames en heren, ik ben vandaag precies 25 jaar na de oprichting dan ook reuze blij dat ik als eerste voorzitter het bestuur en alle leden van de Heemkundekring Rosmalen kan en mag feliciteren met het bereiken van deze mijlpaal. Van harte proficiat en ga zo door en veel succes met de voorgenomen activiteiten  in dit jubileum jaar.
Het zou te ver voeren en teveel tijd in beslag nemen nu inhoudelijk op het vele werk van de vereniging in de afgelopen 25 jaar in te gaan.
Daarvoor verwijs ik naar een bijdrage van ons redactielid Gerrit Mol in de laatste Rosmalla onder de naam: “Heemkundekring Rosmalen van puberteit tot volwassenheid” en aangevuld met foto’s van Jo Versteijnen.
Bij een paar markante punten in de afgelopen 25 jaar wil ik toch even stil staan.

In de eerste plaats is dat bij de geboorte van ons periodiek Rosmalla. Deze heuglijke gebeurtenis vond plaats tegelijk met onze allereerste tentoonstelling in de Kentering op 19 en 20 oktober 1990. De opening van deze tentoonstelling,  die werd verricht door  burgemeester Ralph Pans, werd in 2 dagen tijd door maar liefst 2000 bezoekers bezocht.
In het voorwoord van de eerste Rosmalla schreef burgemeester Pans o.a.: “We kunnen trots zijn dat in onze gemeente een vereniging is gesticht die zich bezig houdt met het vergaren van geschiedkundige wetenswaardigheden.
Een vereniging die leeft met het verleden maar die ook het verleden levend weet te maken in het heden.”.
Mooier kan het mijn inziens niet gezegd worden. In het voorwoord dat ik als voorzitter in de eerste Rosmalla schreef,  stelde ik “Indien men het verleden niet kent, heeft men geen duidelijk zicht op de toekomst.”
In dit verband verwijs ik  naar de statuten van de vereniging waar in een  bijna paginagroot artikel een  aantal doelstellingen is vermeld.
Zeker nu Rosmalen sinds 1996 geen zelfstandige gemeente meer is,  maar bestuurlijk een onderdeel vormt van de grote stad ’s-Hertogenbosch., heeft bij uitstek onze heemkundekring de taak ervoor te zorgen dat het typisch karakteristieke,  eigene van de gemeenschap Rosmalen in al zijn geledingen en schakeringen overeind blijft. Ik wens de vereniging daarbij alle succes toe.
Het kan in de praktijk voorkomen dat doelstellingen als eerder genoemd , zowel de gemeente als de heemkundekring raken omdat ze in elkaars verlengde liggen.
Al is de afstand tussen gemeente en heemkundekring groter dan voor 1996, men moet , als dat noodzakelijk wordt geacht,  niet schromen met de gemeente in overleg te treden. Als het omgekeerd ook zou kunnen dan is dat natuurlijk prachtig!
De heemkundekring Rosmalen heeft een dusdanige statuur dat zijn stem gehoord moet worden.

Een ander punt wat ik niet onvermeld wil laten,  is het logo van de heemkundekring. Dit logo is ontworpen door Wim Leenman en is afgeleid van het wapen van de gemeente Rosmalen. We zijn er trots op dat we in ons beeldmerk elementen hebben die doen denken aan het wapen van de tot kort geleden zelfstandige gemeente Rosmalen.
Dit moeten we blijven koesteren.
Voor een beschrijving van het tot stand gekomen logo verwijs ik naar de eerste Rosmalla. Een ander punt dat min of meer inherent is aan het vorige onderwerp is de dorpsvlag van de gemeenschap Rosmalen.  Deze is een beetje in de vergetelheid geraakt.
De vlag is ontworpen door Martin Veekens en door de gemeenteraad van ’s-Hertogenbosch in zijn vergadering van 8 juni 2000 erkend.

De vlag werd op 22 augustus 2000 bij de door onze heemkundekring georganiseerde herdenking  en viering van het 700 jarig bestaan van de gemeenschap Rosmalen officieel gepresenteerd. Voor een beschrijving van de ontworpen vlag verwijs ik naar de door onze vereniging fraai ontworpen uitgave van deze herdenking.
Het is jammer dat de vlag zo weinig wappert. Bekijk eens of dit wat vaker kan.

Tot slot nog het volgende. Bij een jubileum hoort een cadeau. Ik sta hier met lege handen, maar wellicht kan het gemeentebestuur hiervoor zorgen.
De heemkundekring is  namelijk al 25 jaar op zoek naar een eigen heemhuis.
In al die jaren zijn we tijdelijk en ik weet niet in hoeveel onderkomens gehuisvest geweest, om vandaag de dag te belanden in de kelder van dit gebouw, Perron 3.
Dit is geen adequate ruimte en onze vereniging verdient het niet zo gehuisvest te zijn.

Ik zou daarom de gemeente willen vragen om in samenwerking met ons uit te  zien naar een passende ruimte waar op  z’n minst de komende 25 jaar de vereniging haar werk kan doen. Een eigen heemhuis liefst zonder hypotheek!  Een mooier cadeau kunt u de jubilerende heemkundekring Rosmalen niet geven.